JU, VAJZAT E FTERRËS SONË

Si tufa me trëndelinë, mbledhur në malet e Fterrës,

Si gonxhet e trëndafilit, ku shkëlqejnë pikat e vesës,

Si një tufë me karajfile, të bukura e plot aromë,

Si manushaqet e prillit, ju vajzat e Fterrës sonë.

2

Gjithë lulet e pranverës, aromën ju kanë dhuruar,

Me gjethe, gonxhe e petale ju kanë veshur e zbukuruar,

Fluturat, zogjtë dhe djemtë ju kanë zili bukurinë,

"Bilbilat" me zë të bukur  ju këndojnë për dashurinë.

3

Jeni të urta, të ndershme, të bukura si drita e Hënës,

Bukurinë dhe mirësinë i kini trashëgim prej nënës.

Jeni si thëllëza mali, jeni porsi lule maji,

Krenarinë dhe mençurinë i keni marrë nga babai.

4

Ju, vajzat e Fterrës sonë, jeni të thjeshta, të mira,

Të dashura e shumë të bukura, nga shpirti dhe nga fytyra.

Kur bëheni nuse dhe nëna, seç ju shtohet bukuria,

Dhe kur kujtoni rininë, thoni - iku vajzëria…

5

Të lumtura qofshi  gjithmonë, ju motrat e mia,

Vajza, nuse, nëna, , të afërme dhe kushërira,

Nuk e di se si më erdhi për Ju sot ky frymëzim,