MËSUESVE  FTERIOTË

Ju mësues te nderuar, qe përhapni diturinë,

Ju qe neve na mësuat, me durim e me dëshire,

Brez pas brezi do jetoni e kurrë s'do ju harrojmë,

Me respekt e dashuri, nxënësit tuaj ju kujtojnë.

Po si valle te harrojmë,mësuesit tanë te pare,

Qe na mësuan te shkruajmë, edhe penën si ta mbajmë?

Edhe sot, pas kaq vjetësh,na duket sikur dëgjojmë,

Këshillat dhe zërin tuaj, kur shkruam te paren shkronje.

Si rrezja e dritës kur del,qe errësirën largon,

Si uji qe rrjedh n'Ixuar e qe kurrë nuk shteron,

Ashtu ka qene e mbetet puna dhe vepra juaj,

O mësuesit tanë te dashur, te thjeshte e te respektuar.

Qofshi per jete te nderuar, mësuesit e fshatit tim,

Juve qe u kemi gjalle dhe ata qe rrojnë ne kujtim,

Nuk mund t'ju përmend me emra,sepse është një liste e gjate,

Po t'ju rreshtoja ne vargje, ju bëheni një armate…

Ne kurrë s'do t'ju harrojmë, sado kohe qe te kaloje,

Dhe pse vitet ikin tutje, me Ju me shume na afrojnë,

Na mësuat dhe edukuat  me dashuri prindërore,

Puna dhe vepra juaj janë  vërtet si përmendore.

Si përmendore e bukur, e larte sa malet e Fterrës,

Ngritur me libra , fletore, me djerse, me bojën e penës,

Me germa t' arta janë shkruar emrat tuaj te nderuar,

O mësuesit fteriote, o pishtarë te pashuar !