A K R O P O L

Akropol  o’ vend madhështor, i bukur e kaq i lashtë,

i lasht, sa lashtësia që njeh historia e vet Greqisë,

kështjellë gjigande mbi këtë vend si tribunë e  lartë,

në mes të Athinës, Ti je simboli i krenarisë dhe madhështisë.

Po shkel mbi rrugët, shkëbinjtë e objektet e tua,

mure, ndërtesa e vepra kaq madhështore janë ndërtuar,

në çdo hap që hedh e kudo shkel, jam duke menduar,

për qindrat e mijërat e njerëzve që këtu e për ty kanë punuar.

Bot e pafundme historish e betejash të gladiatorëve fatkeq,

arenë e dyluftimeve të përgjakshme e aq makabre,

brohoritje e zbavitjet shtazarake të mbretërve e prijsave në pushtet,

koka të prera e kufoma të përgjakura të skllevërve të vrarë...!

Oh ç’farë skene e çfarë shkallësh ka amfiteatri jot kaq madhështor,

sa drama e tragjedi që nga koha e Homerit këtu janë shfaqur,

ku janë tani aktorët e spektatorët, pse s’mundim që ti shikojmë,

largohem pa dëshirë, por mjaft i befasuar dhe shumë i kënaqur.

Largohem me shpresën që të rikthehem prapë këtu, tek ti Akropol,

nuk e di se kur, se si, e ndoshta edhe asnjëherë s’do vij dot,

por tani që të pashë e ndjej veten të kënaqur e shumë të ngopur,

vërtet që se ditkemi se sa e madhe dhe sa pak kemi parë nga kjo Bot.

Athinë, me 15.5.2009.